مقدمه
ماهیت مستعار آدرسهای بیتکوین اینگونه است که تراکنشها را بدون شناسایی اطلاعات شخصی امکانپذیر میکند، اما این امر آن را به یک ارز دیجیتال کاملاً ناشناس تبدیل نمیکند. از آنجایی که کل تاریخچه تراکنش در یک بلاک چین در معرض دید عموم قرار دارد، برای محققان و شرکت ها این امکان وجود دارد که بر اساس گردش سکه ها و کنار هم قرار دادن جزئیات موجود در آدرس ها، هویت افراد را شناسائی کنند.
اینجاست که سکههای حریم خصوصی(privacy coins) وارد میشوند. ارزهای رمزنگاری شده مانند Monero (XMR)، Zcash (ZEC) و Dash (DASH) از تکنیکهای رمزنگاری متفاوتی برای پنهان کردن جزئیات پیرامون تراکنشها و محافظت بهتر از کاربران در برابر چشمهای کنجکاو استفاده میکنند.
حامیان سکه های حریم خصوصی بر این باور هستند که این سکه ها می توانند برای اهداف کاملاً قانونی توسط هر کسی که مشتاق است از نظارت احتمالی توسط دیگر افراد جلوگیری کند، استفاده شوند و به کاربر امکان انتخاب اطلاعاتی را که می خواهد با شرکت ها و سازمان ها به اشتراک بگذارد را می دهد. علاوه بر این، سکههای حریم خصوصی، سطحی از محرمانگی حریم خصوصی در انجام مبادلاتی که قبلاً کاربران پول نقد فیزیکی از آن برخوردار بودند را به تجارت دیجیتال میآورند.
با این حال، نظر طرف طرف دیگر و مخالف این است که سکه های حفظ حریم خصوصی برای دریافت مبالغ اخاذی توسط باج افزارها، تراکنش های مجرمانه در دارک وب و پولشویی محبوب شده اند. در نتیجه، این نوع از سکه ها توجه عمده ای از مجریان قانون و تنظیم کننده ها را به خود جلب کرده اند. در اینجا نگاهی به نحوه عملکرد سکه های حریم خصوصی و محبوب ترین آن ها می اندازیم.
کوینهای حریم خصوصی، ارزهای رمزنگاریشده منحصربهفردی هستند که به کاربر اجازه میدهند هنگام انجام تراکنشهای بلاک چین، به صورت کامل ناشناس بمانند. هویت کاربران و مبدأ تراکنشهای آنها کاملاً محفوظ است. این سکهها به فرستندهها و گیرندگان این امکان را میدهند که با سطوح مختلف حریم خصوصی، مانند آدرسهای کیف پول مخفی و موجودی تراکنش، ناشناس باقی بمانند. با سکه های حریم خصوصی، پرداخت ها در واقع خصوصی باقی می مانند و امکان بررسی جزئیات آن توسط عموم وجود ندارد.
سکههای حریم خصوصی مختلف به روشهای متفاوتی کار میکنند، اما هدف نهایی آن ها یکسان است: همه آنها برای پنهان کردن جزئیاتی مانند آدرسها و مبالغ معامله شده طراحی شدهاند، بهطوری که جمعآوری اطلاعات راجب اینکه کدام طرفها در یک تراکنش شرکت کردهاند، بسیار دشوار است.
برخی از سکه های حریم خصوصی برای هر تراکنش یک آدرس جدید و یکبار مصرف به نام آدرس مخفی ایجاد می کنند، به طوری که هیچ راه آشکاری برای پیوند چند تراکنش به یک منبع واحد وجود ندارد. تکنیک دیگری به نام zk-SNARK (برهان مجزا و غیر تعاملی دانش صفر) از رمزنگاری پیشرفته برای رمزگذاری اطلاعات شناسایی استفاده می کند.
امضای حلقه توسط برخی از این سکه ها از جمله مونرو استفاده می شود. آنها چندین آدرس کاربر را با هم پیوند می دهند تا تراکنش ها را به صورت ناشناس امضا کنند، بدون اینکه مشخص کنند کدام آدرس در نهایت آن را امضا کرده است. در همین حال، Mimblewimble ؛ که نام خود را از یک طلسم در هری پاتر گرفته است ؛ یک رویکرد طراحی بلاک چین کارآمد است که تاریخچه فشردهتری نسبت به بلاکچینهای سنتی نگه میدارد و اطلاعات شناسایی را برای عموم آشکار نمیکند.
برخی از سکهها نیز از فرآیندی به نام «CoinJoin» استفاده میکنند که تراکنشهای فرستندههای مختلف را با هم ترکیب میکند و سپس وجوه را بین گیرندگان پرداخت میکند. CoinJoin همچنین به عنوان یک سرویس ترکیبی اختیاری برای بیت کوین در دسترس است که به مبهم کردن و عدم شفافیت تراکنش ها و در نتیجه حفظ حریم خصوصی کاربران کمک می کند.
مونرو شناخته شده ترین سکه خصوصی است. مونرو که از یک سکه قبلی به نام Bytecoin در سال 2014 جدا شده بود، با استفاده از تکنیک هایی مانند امضای حلقه و آدرس های یکبار مصرف، جزئیات مهم مانند فرستنده و گیرنده و همچنین مبلغ تراکنش را مخفی نگه می دارد. هر سکه نیز برخلاف بیت کوین قابل تعویض است، زیرا قابل تشخیص نیستند و تاریخچه قابل ردیابی ندارند. مونرو مورد علاقه هکرها است و اغلب برای درخواست های باج افزار استفاده می شود، به علاوه در دارک وب رشد می کند: به عنوان مثال، بازار محبوب کاخ سفید فقط مونرو را می پذیرد.
به شدت تحت تاثیر بیت کوین و دارای همان سقف 21 میلیون سکه است. این ارز zk-SNARK ها را پیاده سازی می کند تا اطمینان حاصل کند که تمام شرایط مورد نیاز برای یک تراکنش معتبر بدون افشای هیچ گونه اطلاعات شخصی و محرمانه برآورده می شود. Zcash انواع مختلفی از تراکنشها را ارائه میکند که طیف گسترده ای از کاملاً عمومی تا کاملاً خصوصی را شامل میشود، بنابراین به طور بالقوه نسبت به Monero سازگارتر با قوانین است و تراکنشهای کاملاً محافظت شده آن میتوانند شامل یادداشتهای خصوصی نیز باشند. توسعه Zcash توسط شرکت انتفاعی Electric Coin رهبری می شود.
دش که از بیت کوین با هدف بهبود ارز دیجیتال اصلی جدا شده است، می تواند چندین تراکنش را با استفاده از CoinJoin خود (به نام PrivateSend) با هم ترکیب کند تا جزئیات احتمالی قابل شناسایی را مبهم کند. دش به طور مشابه ویژگی های حریم خصوصی خود را اختیاری می کند و همچنین دارای گزینه InstantSend برای تراکنش های سریع است که در عرض دو ثانیه تأیید می شوند. دش در کشورهایی که تورم بسیار زیادی را با ارزهای فیات مربوطه خود شاهد بوده اند، محبوبیت زیادی پیدا کرده است.
بیت کوین پرایوت با نماد BTCP در واقع محصول دو پروژه مختلف است که بیت کوین و Zclassic (که خود فورک کد Zcash است) را با هم ادغام کرده اند. مانند بسیاری از توکنهای دیگر که از نام بیتکوین استفاده میکنند، بیت کوین پرایوت دارای طرفداران قوی خود است که ساختار کدگذاری اصلی بیتکوین را دوست دارند اما میخواهند جنبه خاصی از ویژگیهای آن را بهتر کنند. بیت کوین پرایوت از zk-SNARKS به عنوان روشی برای اثبات تراکنش ها پشتیبانی می کند که دارای اندازه بلوک بزرگ 2 مگابایت و زمان بلوک سریعتر دو و نیم دقیقه ای است.
یک دارایی با ساختار PoW است که بر روی بلاک چین خود اجرا می شود. ورج به عنوان یک ارز دیجیتال خود را معرفی می کند که قابلیت های حفظ حریم خصوصی را ارائه می کند. Verge در ابتدا با نام دیگری شروع شد. در وب سایت این دارایی آمده است: Verge Currency در سال 2014 با نام DogeCoinDark ایجاد شد، اما بعداً به Verge Currency تغییر نام داد. براساس اطلاعات BitDegree، ارز Verge یک دارایی منبع باز است که انتقال خصوصی از طریق فناوری I2P و Tor را امکانپذیر میکند، که مکانهای طرفین تراکنشها (آدرس IP) را پنهان میکند. بر اساس داده های TradingView، Verge در اواخر سال 2017 کشش قیمت قابل توجهی را به دست آورد و به بالاترین سطح در حدود 0.31 دلار رسید.
بیم و گرین در سال 2019 وارد بازار کریپتو شد و فناوری متفاوتی به نام Mimblewimble (MW)را تبلیغ کرد. بر اساس مقاله ارسالی جامعه از ویلیام ام پیستر در آکادمی بایننس، در سال 2016مفهوم MW به عنوان نوعی فناوری بلاک چین و تحت عنوان یک نوع از PoW عمومی شد. گرین اند بیم بر اساس این فناوری راه اندازی شد، اگرچه لایت کوین (LTC) نیز، که یک دارایی برجسته طولانی مدت در فضای رمزنگاری است، روی پیاده سازی این فناوری کار کرده است.
در مقاله آکادمی بایننس آمده است: در یک بلاک چین MW ، هیچ آدرس قابل شناسایی یا قابل استفاده مجددی وجود ندارد، به این معنی که همه تراکنشها برای افراد دیگر مانند دادههای تصادفی به نظر میرسند. این مقاله می افزاید: یک بلوک Mimblewimble شبیه یک تراکنش بزرگ به نظر می رسد نه ترکیبی از چندین تراکنش، و متعاقباً به جنبه های دیگر این فناوری می پردازد. در صورت علاقمند بودن به جزئیات این فناوری و بررسی دقیق تر نحوه ی عملکرد آن می توانید به آکادمی بایننس مراجعه کنید.
نظارت بیش از حد دولتی بر روی این سکه ها در سالهای اخیر افزایش یافته است، که بخشی از تلاشهای IRS علیه فناوری Monero این موضوع را تائید می کند. همچنین در دسامبر 2020 ارجاعات در مورد سکه های حریم خصوصی در مقررات پیشنهادی شبکه اجرای جرایم مالی ایالات متحده در مورد کیف پول های رمزنگاری خود-میزبان، آورده شده است.
در این سند با اشاره به ناشناس ماندن میگوید: «چند نوع از رمزارزها (مانند Monero، Zcash، Dash، Komodo و Beam) در حال افزایش محبوبیت هستند و از فناوریهای مختلفی استفاده میکنند که توانایی بازرسان را برای شناسایی فعالیت تراکنشها با استفاده از دادههای بلاک چین را محدود میکنند. دولت کره جنوبی دارایی های ناشناس و سکه های حریم خصوصی را در نوامبر 2020 غیرقانونی اعلام کرد.
برخی از صرافی های رمزنگاری، دارایی های ذکر شده در بالا را از فهرست خارج کرده اند. در اکتبر 2019، OKEx کره، معاملات بر روی پلتفرم خود برای ارزهای Monero، Zcash، Super Bitcoin (SBTC)، Dash و Horizen (ZEN) را متوقف کرد. BitBay مونرو را در اوایل سال 2020 حذف کرد.صرافی Bittrexنیز ارزهای Zcash، Dash و Monero را در ژانویه 2021 از صرافی خود حذف کرد. تعدادی دیگر از پلتفرمهای کریپتو نیز در یکی دو سال گذشته داراییهای تقویتشده خصوصی، از جمله ShapeShift را از فهرست خود حذف کرده اند.
هرکسی که خواهان اثبات ارزشمندی دادههای کاربران است، فقط باید به تعدادی از شرکتهایی که انحصارطلبی صنعت فناوری را تشکیل میدهند نگاه کند: آمازون، فیسبوک، گوگل، علیبابا، مایکروسافت و امثال آن ها. این شرکت ها چه چیز مشترکی دارند؟ همه آنها از داده های شخصی ما برای کسب درآمد خود استفاده می کنند.همه ی آنها قبلاً هک شده اند، و همه آنها قبلاً بارها تحت نظارت سازمان های دولتی قرار گرفته اند. به نظر میرسد این شرکت ها که بر بسیاری از فناوری ها تسلط دارند، حریم خصوصی را زیر پا میگذارند و در نهایت ایدهها، افکار و اعمال افراد را تیدیل به کالا میکنند.
به همین دلیل است که طرفداران ارزهای دیجیتال قدیمی بیت کوین را ساختند و بسیاری دیگر از آن زمان وارد این فضا شده اند. همانقدر که تلاش برای دادن قدرت و امکان کنترل افراد بر روی پولشان مهم است، به همان اندازه حفظ حریم خصوصیشان نیز اهمیت دارد.
همراه با تهدیدی که امکان وضع مقررات سخت گیرانه بیشتر برای این سکه ها به وجود می آورد، سازمان های دولتی و شرکت های تحلیلی نیز تلاش های خود را برای شکست دادن سکه های خصوصی افزایش می دهند. در سپتامبر 2020، سرویس درآمد داخلی ایالات متحده (IRS) تأیید کرد که قراردادهایی به ارزش 1.25 میلیون دلار به شرکت هایی که در تلاش برای توسعه ابزارهای ردیابی مونرو هستند، اعطا کرده است.
در نوامبر 2020، شرکت پزشکی قانونی بلاک چین CipherTrace ؛ که با وزارت امنیت داخلی ایالات متحده کار می کند ؛ درخواست های ثبت اختراع را برای ابزارهای ردیابی Monero ثبت کرد. و در ماه می 2021، مرکز ملی جرایم سایبری نروژ فاش کرد که تلاش کرده است هم مونرو و هم دش را در یک پرونده مقابله با ناشناس بودن تراکنش ها، شکست دهد. برای فهمیدن اینکه آیا هر یک از این تلاشها ابزارهای ردیابی قابل اعتمادی را تولید میکنند یا نه، منتظر ماند و نتیجه را دید اما دولت علاقه زیادی به یافتن راههایی برای شکستن سکههای حریم خصوصی دارد.
در تمام این مدت، این سکه ها محبوبیت پیدا می کنند. قیمت مونرو در ماه می 2021 و پس از اینکه دولت ایالات متحده پیشنهادی را برای وادار کردن مشاغل به گزارش تراکنش های ارزهای دیجیتال با ارزش بالا را اعلام کرد ، 30 درصد افزایش یافت. حتی با وجود چالشهای ظاهری مقرراتی و انطباق پیش رو، بسیاری از معاملهگران رمزارز ظاهراً میخواهند تراکنشهای خود را واقعاً خصوصی نگه دارند و از مزایای فاش نشدن هویتشان استفاده کنند و این زمینه ی رشد بیشتر این سکه ها را فراهم می کند.